- PUMA ‘dolce vita’ tarzı bir hayatın ‘parola’sını veriyor - 26 Nisan 2024
- Syorell ürünleri ile güneşle mutlu anılar biriktirin - 26 Nisan 2024
- LC Waikiki müşterilerini aktif bir yaşama teşvik ediyor - 26 Nisan 2024
Uyarmak için ‘erken’ değil!
Çocuğunuza doğru zamanda, doğru şekilde ve belirli yöntemlerle vücudunu ve vücut kısımlarını tanıtarak; cinsel istismara karşı önlem alabilirsiniz. Çocuğa hangi davranışın uygun, hangisinin uygunsuz olduğunun öğretilmesi; olası bir girişimin çok geç olmadan yakalanmasını sağlayabilmektedir. Çocuğun gerekli eğitimleri ailesinden alması ve aile içinde kendini rahat hissetmesi gerekir. Çünkü maalesef cinsellik ve cinsel gelişim daha aile içinde çok ciddi bir tabuyken; tehlikelere karşı çocuğu korumak pek mümkün olmayabilmektedir.
Memorial Wellness Psikoloji Bölümü’nden Uzman Klinik Psikolog Gizem Çeviker; çocuklara istismara karşı öğretilmesi gereken kurallar hakkında bilgi verdi.
Eğer bu konuların çocukla konuşulması konusunda ebeveynler rahat hissetmiyorsa şu unutulmamalıdır; bu yaşlarda konuşulmamış şeyleri daha ileriki yaşlarda konuşmak daha zor ve geç olabilir. Konuşmanın birdenbire yapılması çocuğu da rahatsızlık verebilir. Çocuğun bazı kuralları bilmesi, ‘daha çok erken’ olmaz, çünkü istismar her yaşta gerçekleşebilir.
1. Çocuğunuza vücudunu ve vücut kısımlarını tanıtın
Çocuğunuza vücudunu ve vücut kısımlarını tanıtın. Vücut kısımlarını doğru isimlendirin başka isimler takmayın. Vücudunun bazı kısımlarının özel, kendisine ait olduğunu söyleyin. Bu kısımları banyo yaptırırken sizin gördüğünüzü ya da doktor muayenesinde doktorun görebileceğini, bu gibi durumların dışında özel yerlerini başka birisinin görmesinin uygun olmadığını açıklayın. Çocukların vücudunu tanıması, vücut kısımları için doğru, uygun kelimeler kullanması, bu kelimelerin anlamlarını bilmesi ve bu kelimeleri kullanırken rahat olması ve güvende hissetmesi çocukların uygunsuz bir durumda bu durum hakkında konuşmalarını pekiştirecek önemli bir adımdır.
2. Çocuğunuzun ‘Hayır’ deme özgürlüğüne saygı duyun
Çocuklar vücutlarının kendilerine ait olduklarını ve hiç kimsenin onlardan izin almadan vücutlarına dokunamayacağını öğrenmelidir. Erken yaşlardan itibaren cinsellik ve ‘‘vücudunun özel kısımları’’ ile ilgili çocuğun gelişimsel sürecine uygun açık ve direkt kurulan iletişim; çocukların bu ve benzeri durumları doğru anlamlandırmasına ve gerektiği durumda da yardım çağırmasına destek olacaktır. Çocukların çok yakınları bile olsa herhangi bir öpücüğü, dokunmayı ya da sarılmayı geri çevirmeye veya istememeye hakkı vardır.
‘Ayıp bak, hadi öp amcayı/teyzeyi’ gibi söylemler, çocuğun bu hakkı anlamlandırma sürecinde kafa karışıklığı yaratacaktır. Çocuğunuzun ‘’hayır’’ deme özgürlüğüne saygı duyun. Bu güvenli olmayan bir fiziksel temas veya ortamda onun kendisine olan güvenini artıracak, ‘’yanlış bir şey yapmıyorum’’ demesini sağlayacak ve ‘’güvendiği’’ bir yetişkine gelip anlatmasına destek olacaktır.
3. İyi dokunuş ve kötü dokunuş arasındaki farkı anlatın
Çocuklar her zaman uygun ve uygun olmayan dokunuşu ayırt edemez. Çocuğunuza iyi dokunuşu ve kötü dokunuşu, ikisinin arasındaki farkı uygun kelimelerle aktarın. Eğer bir kişi onun vücudunun özel kısımlarına bakarsa ya da dokunursa, ya da ‘Bakayım mı? Dokunayım mı?’ gibi sorular soruyorsa bunun uygun olmadığını aktarın.
4.İyi sır ve kötü sır öğretilmeli
Sır tutmak, sırdaş olmaya ikna etmek genellikle cinsel istismar durumlarında çok sık karşılaşılan bir durumdur. Bu nedenle; çocuklarınıza ‘iyi sır- kötü sır’ arasındaki farkı anlatın. Kötü sırları güvendiği bir yetişkine rahatça aktarabilmesi için güvenli bir ortam yaratın. Buna ek olarak ‘gizli dokunuş’un kendisini kötü, kaygılı, korkmuş hissettirmese bile; uygunsuzluğunu anlatın.
5. Önlem ve koruma bir yetişkinin sorumluluğudur
Çocuklar istismara maruz kaldıklarında genellikle suçlu, utanmış ve korkmuş hissetmektedir. Ebeveynler cinsellik ile ilgili tabular ve konuşulmayan, ayıp alanlar yaratmaktan kaçınmalıdır. Çocuklar bir şeyin ters gittiğini, yanlış olduğunu hissedebilmektedir. Ebeveynler bu gibi durumda çocuktaki sinyaller için ’algıları açık ve alıcı’ olmalılar. Bu da ancak bilgilenme ve farkındalık kazanma ile olacaktır. Bir çocuğun herhangi bir yetişkinle iletişim kurmayı reddetmesinin çok ve çeşitli sebepleri olabilmektedir. Burada sağlıklı olan; çocukların her zaman koşulsuz güven duyarak konuşabilecekleri ve hislerini aktarabilecekleri bir ortam sağlamaktır.
